|
Παραδείγματος χάριν η κλιματική αλλαγή. Την οποία βεβαίως και δεν αμφισβητούμε, γιατί η κλιματική αλλαγή είναι διαρκές και αιώνιο Φυσικό γεγονός, καθώς το κλίμα αδιάκοπα μεταβάλλεται όπως άλλωστε συμβαίνει και με όλα τα άλλα στον ορατό κόσμο, και για αυτό όλοι δεχόμαστε και την επιφανειακή ανάγνωση από το Τα πάντα ρει. Εδώ απλά θα αποδείξουμε πόσο εύκολα δεχόμαστε άκριτα τα πράγματα όταν μιλάμε για Κλιματική Αλλαγή, θεωρώντας ότι το Οικοσύστημα έχει ξεφύγει δήθεν από τα αιώνια προκαθορισμένα και σταθερά αλλά με άπειρες δυνατότητες διαφορικών κινήσεων του πλαίσια. Αν λοιπόν ρωτήσουμε το πώς, πότε, πού και γιατί, τότε οι εκ πλύσης εγκεφάλου προερχόμενοι σύγχρονοι υποστηρικτές της θα μας πούν, ότι είναι αποτέλεσμα του διοξειδίου του άνθρακος CO2 που παράγεται από την λειτουργία των βιομηχανιών λόγω καύσης πετρελαίου, άνθρακα κλπ. Και για τούτο πρέπει αυτές να συμμορφωθούν με νέους νόμους παγκόσμιας εμβέλειας (παγκοσμιοποίηση), σχετικά με τις προδιαγραφές της λειτουργίας τους και τις προδιαγραφές των παραγόμενων από αυτές προϊόντων,( νόμοι που διευκολύνονται με την συναδέλφωση των λαών). Διαφορετικά θα λιώσουν οι πάγοι και η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει 10-20 μέτρα κλπ. Το κάθε ένα από αυτά και ξεχωριστά είναι αλήθεια. Γιατί και το κλίμα αδιάκοπα και περιοδικά μεταβάλλεται, και παραπάνω διοξείδιο από αυτό που παράγει από μόνη της η Φύση παράγεται, όχι μόνο από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, αλλά και από τυχαία γεγονότα. Όμως το ότι είναι άλλο πράγμα να λιώσουν τα παγόβουνα στις θάλασσες, όπως λιώνουν κάθε άνοιξη και καλοκαίρι, από την περιοδική αυξομείωση της θερμοκρασίας, κάτι που δεν μπορεί να επιφέρει καμία αύξηση της στάθμης της θάλασσας. Και ότι είναι άλλο και δραματικά πολλαπλάσιο, σε απαιτήσεις θερμότητας πράγμα, να λιώσουν οι επίγειοι πάγοι πάνω σε βουνά και εκτάσεις γής, που μόνο τότε θα αυξηθεί η στάθμη της θάλασσας, αυτό όμως δεν το αναφέρει κανείς. Έτσι ενώ το δεύτερο είναι μία πολυδιάστατη μαθηματική διαφορική εξίσωση που κανείς δεν μας λέει ότι την έχει λύσει ώστε να την δούμε λυμένη και αν είναι έτσι να συμφωνήσουμε. Όμως όλοι δεχόμαστε την κάθε κακοκαιρία σαν κλιματική αλλαγή όπως άκριτα δεχόμαστε και ως Δημοκρατικό κάθε τι που αποφασίζουν οι άρχοντες που επιλέξαμε με την ψήφο μας. Οπότε εμείς τώρα δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι πρέπει να ελέγξουμε ποιος είναι ο σκοπός των υποστηρικτών της κλιματικής αλλαγής, μήπως δηλαδή είναι να περιοριστούν οι βιομηχανίες και οι άλλες οικονομικών προεκτάσεων δραστηριότητες των λαών, με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή, σε όσο γίνεται λιγότερα χέρια! αυτά των ειδικών. Αλλά ακόμα και έτσι να γίνει, δεν θα αλλάξει τίποτα, κανείς δεν μιλάει για το αυτονόητο, ότι όσο και αν η βιομηχανία περιέλθει στα χέρια των ειδικών και εκλεκτών σωτήρων μας και έτσι συμμορφωθεί, περιορίζοντας τους ρύπους ακόμα και στο μισό, πάλι μπορεί να μη υπάρξει όφελος στον πλανήτη αν οι βιομηχανία διπλασιάσει ή πολλαπλασιάσει την παραγωγή της. Εκτός και αν οι Δημοκρατικοί άρχοντες, μάς επιβάλλουν την χρήση της ραδιενέργειας, ως λύση του προβλήματος του διοξειδίου του άνθρακος. Και το να διπλασιαστεί η παραγωγή, είναι αναμενόμενο επακόλουθο, τουλάχιστον από την αναμενόμενη αύξηση του πληθυσμού της γής και της ανάγκης σε περισσότερα προϊόντα. Βέβαια δεν γίνεται καμία κουβέντα για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, στα στάδια ανεύρεσης των πρώτων υλών που έχει ανάγκη η βιομηχανία. Και κανείς τους δεν κάνει κουβέντα, για περιορισμό από εμάς, της κατανάλωσης των βιομηχανικών προϊόντων, εκτός από την πλαστική σακούλα, για τα ψώνια από τα καταστήματα, το καλαμάκι του καφέ και άλλα τέτοια αστεία πράγματα, που ως αντίμετρα στο γενικότερο Οικολογικό πρόβλημα, δεν μπορούν κάνουν τίποτα περισσότερο από ότι κάνουν οι γνωστές σταγόνες νερού που πέφτουν στον ωκεανό.
Το ίδιο επιδιώκουν και με το νερό, δαιμονοποιόντας τον τρόπο χρήσης και εκμετάλλευσης του. Θέλουν όποια μορφή παραγωγής να περιέλθει σε κάποιους λίγους. Και έτσι από την μιά επενδύοντας στην κλιματική αλλαγή που θα πλημμυρίσει την γή με νερό και παράλληλα εκτρέφοντας κοπάδια σχετικών οπαδών που πιστεύουν ότι το νερό λόγω κατανάλωσης τελειώνει, καταφέρνουν και βάζουν στις χώρες που έχουν υποταχθεί στις επιρροές αυτές, διαρκώς αυστηρότερες προδιαγραφές στα παραγόμενα προϊόντα, όπως πχ στα αυτοκίνητα, ώστε να είναι αδύνατη η αδειοδότηση της κυκλοφορίας αυτοκινήτων από νέες, ξένες προς αυτούς, βιομηχανίες. Ενώ από την άλλη στους παραδοσιακούς αγρότες βάζουν περιορισμούς, στην χρήση του νερού για πότισμα και όλα αυτά δήθεν από αγάπη για το περιβάλλον αλλά και γιατί το νερό τελειώνει
Πολύ σωστά βέβαια το κάνουν να ανεβάζουν τον πήχη των προδιαγραφών, όμως από την στιγμή που ανεξέλεγκτα τον καταστρατηγούν, (πρόσφατα αποκάλυψαν στην Αμερική σχετική απάτη στην μέτρηση των ρύπων σε αυτοκίνητα, εναρμονισμένης γιγάντιας Ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας), τότε αποδεικνύεται ότι με δόλο περιορίζουν την βιομηχανία στα χέρια των ολίγων και εκλεκτών, επιβάλλοντας νόμους παγκόσμιας εμβέλειας, που εξασφαλίζουν στο υπάρχον παγκόσμιο βιομηχανικό κατεστημένο, πλαγίως πλην σαφώς μονοπωλιακά προνόμια.
Η Κοινή λογική βέβαια λέει ότι, αν υπάρχει πράγματι τέτοια αγαθή πρόθεση για το περιβάλλον, από τους καλούς αυτούς ανθρώπους, που έχουν τόση δύναμη, προερχόμενη από το χρήμα που αντλούν από τους καταναλωτές, και έτσι μπορούν να επιβάλλουν τους σχετικούς και επιλεκτικά εφαρμοζόμενους νόμους, σε όλα σχεδόν τα κράτη του κόσμου, τότε το πρώτο λογικό μέλημα τους θα ήταν, να προβάλουν και να προωθήσουν στην ανθρωπότητα, την ιδέα της μείωσης της αγοράς και χρήσης όλων των βιομηχανικών προϊόντων και όχι μόνο της σακούλας. Στρέφοντας την ανθρωπότητα σε περισσότερο φυσικές και φιλικές προς το περιβάλλον λύσεις και τρόπους ζωής. Και παράλληλα να περιοριστούν τα αναγκαία προϊόντα σε έναν τύπο, πχ τώρα για 100 διαφορετικής εξωτερικής εμφάνισης επιβατικών αυτοκινήτων, αναγκαστικά υπάρχουν100 διαφορετικά εργοστάσια παραγωγής ανταλλακτικών. Ενώ θα μπορούσαν όλες οι βιομηχανίες από κοινού να φτιάχνουν μια μάρκα και ένα μοντέλο αυτοκινήτου για κάθε κατηγορία, ελαχιστοποιώντας έτσι τις παρενέργειες μιας ανόητης και άνευ ουσίας πληθώρας σχεδίων, καθιερώνοντας πρότυπα συμβατότητας των επί μέρους εξαρτημάτων. Τέτοιες λύσεις είναι οι λογικές, και όχι να προωθούν τα προϊόντα που έχουν δήθεν συγχωροχάρτι περιορισμένων ρύπων. Γιατί και μηδέν ρύπους να αποβάλει κατά την χρήση του ένα άριστο αυτοκίνητο η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος έχει επέλθει σε σημαντικό βαθμό, όχι μόνο στην φάση της κατασκευής του, αλλά στην φάση κατασκευής του εργοστασίου και των υποδομών του, καθώς και στην φάση ανεύρεσης και επεξεργασίας των πρώτων υλών κατασκευής. Ακόμα και η διαδικασία ανακύκλωσης προκαλεί ρύπους από την τεράστια ενέργεια που απαιτείται για την σχετική επεξεργασία. Πράγματα που βέβαια όλοι οι καλοθελητές παραβλέπουν. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα άλλα προϊόντα οικολογικά και μη. λλωστε για 10.000 χιλιόμετρα που κάνει ένα μέσο οικογενειακό αυτοκίνητο το έτος χρειάζεται περί τα 600 λίτρα καυσίμου, ενώ η κάθε μέση οικογένεια χρειάζεται για θέρμανση περί τα 1500 λίτρα καυσίμου τον χειμώνα και άλλα τόσα για παραγωγή ρεύματος το καλοκαίρι που θα για καταναλωθεί ψύξη. Βέβαια για να καταναλώσει μόνο 600 λίτρα καυσίμων ένας οδηγός στα 10.000 χιλιόμετρα ή για να καταναλώσει 6 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα μέσα στη πόλη θα πρέπει να γνωρίζει πολλά περισσότερα από αυτά που οι νόμοι απαιτούν, ώστε εύκολα να του δώσουν άδεια οδήγησης ώστε μετά εύκολα να αγοράσει αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα με 6 λίτρα καυσίμου ο μέσος οδηγός να μην διανύει πάνω από 40 χιλιόμετρα στην πόλη. Οπότε ο οδηγός αυτός σε μια διαδρομή 100 χιλιομέτρων να καταναλώνει 15 λίτρα καυσίμου και έτσι να αποβάλλει υπερδιπλάσιους ρύπους από αυτούς που αποβάλλει ακόμα και ένα αρχαίας τεχνολογίας όχημα με ικανό οδηγό.
Ηλίου φαεινότερο, ότι όχι μόνο τα αεροπορικά ταξίδια και μάλιστα για άσκοπο τουρισμό αλλά ακόμα και τα γαριδάκια ή τα πατατάκια, τις τσίχλες τα παγωτά και τα αναψυκτικά, τα βοηθήματα και τα συμπληρώματα δήθεν διατροφής, αν πάψουμε να τα καταναλώνουμε, θα ωφεληθούμε οικολογικώς από πολλές πλευρές, όπως από την παύση κατασκευής σχετικών εργοστασίων και μηχανημάτων, και όχι μόνο για αυτό καθαυτό το προϊόν, αλλά και από τον περιορισμό πχ των εργοστασίων κατασκευής αεροπλάνων, αυτοκινήτων μεταφοράς των εμπορευμάτων αυτών, αυτοκινήτων αποκομιδής και μεταφοράς συσκευασιών, κατασκευή ραφιών πώλησης κλπ κλπ, δηλαδή μια τεράστια αλυσίδα θα πάψει να καταστρέφει τον πλανήτη αλλά και την υγεία των καταναλωτών. Καταναλωτών που απλά είναι θύματα γεύσεων και συνηθειών που τους έγιναν επιβλαβή πάθη. Προϊόντα που αν δεν είχε εφευρεθεί η εμπορευματοποίηση τους, κανείς δεν θα τα αναζητούσε. Σε μια τέτοια περίπτωση κατάργησης ανώφελων ή βλαβερών προϊόντων - εμπορευμάτων, κάτι που θα έχει και παρενέργειες, όπως πχ η κατάργηση των παρασιτικών θέσεων εργασίας αυτών που συμμετείχαν στον κύκλο εκμετάλλευσης των προϊόντων αυτών, μπορεί λοιπόν σε πρώτη φάση και μέχρι να εξ ισορροπήσουν τα πράγματα με άλλη παραγωγική εργασία, να επιδοτηθεί η ανεργία που θα προκύψει, από τα κέρδη που θα δοθούν στην γενικότερη οικονομία, από τα χρήματα που πήγαιναν στα επιβλαβή προϊόντα και που τώρα θα κατευθυνθούν είτε σε άλλα φυσικά προϊόντα ή θα γίνουν καταθέσεις και κεφάλαια κίνησης για νέες και ωφέλιμες επενδύσεις.
Θα μας πεί, ίσως κάποιος, μα καλά και όποιος θέλει να φάει πατατάκια τι θα κάνει; Θα τα φτιάξει μόνος του είναι η απάντηση, απολαμβάνοντας έτσι και την ικανοποίηση της δημιουργίας. Οι αγαθές προθέσεις λοιπόν πρέπει να κοιτούν το κάθε θέμα κατάματα, διαφορετικά κάθε άλλο παρά αγαθές είναι. Αν λοιπόν με την κατάλληλη επέμβαση στον καταναλωτισμό παύσει η κατανάλωση βλαβερών, όχι μόνο για το ευρύτερο αλλά και για το εγγύς περιβάλλον του ανθρώπου, που είναι η υγεία του σώματος του, δεν θα είναι καλύτερα από το να ανεβάζουμε τον πήχη των προδιαγραφών κατασκευής των προϊόντων με πρόσχημα πχ την κλιματική αλλαγή και με τέτοιο τρόπο ώστε να αποκλείουμε νέους ή μη αρεστούς επιχειρηματίες ή χώρες από την παραγωγή τους;. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι όλα αυτά αποσκοπούν και επιδιώκουν όχι μόνο το μονοπώλιο των σχετικών προϊόντων αλλά και την διατήρηση της τάσης κατανάλωσης των από τους λαούς, ώστε έτσι να επιτυγχάνεται ένα παγκόσμιο άρμεγμα οικονομιών. Πράγμα που το πετυχαίνουν με τεχνάσματα.
Έτσι λοιπόν μια ωραία πρωία ανέτειλε και ο φαιδρός ήλιος του μύθου, των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Μιάς κλιματικής αλλαγής-συμπεριφοράς του Οικοσυστήματος, που μπορεί σε μεγάλο βαθμό, να είναι ένα περιοδικό φυσικό φαινόμενο, όπως πχ και η έκλειψη της σελήνης, που κάποτε, πάλι κάποιοι επιτήδειοι συχνά το εκμεταλλευόντουσαν, για να οδηγήσουν τους τότε ανθρώπους του λαού, προς όποια κατεύθυνση αυτοί θέλανε, εμφανιζόμενοι τότε οι επιτήδειοι ως μάγοι, προφήτες, επιστήμονες, απεσταλμένοι του Θεού... Ένα αφήγημα λοιπόν, που ούτε λίγο ούτε πολύ, μας λέει ότι από τις αμαρτίες μας, (τις καταναλωτικές), θα αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη, θα λιώσουν οι πάγοι από τους πόλους και έτσι από τους λιωμένους πάγους, θα ανέβει η στάθμη των θαλασσών, καταστρέφοντας και πλημμυρίζοντας την ξηρά, τιμωρώντας μας έτσι για τις αμαρτίες μας, για το γεγονός δηλαδή, ότι θέλουμε 2-3 αυτοκίνητα ο καθένας μας, επειδή πίνουμε αναψυκτικά, τρώμε γαριδάκια και πατατάκια και θέλουμε κάθε μέρα, πολλά και διάφορα βιομηχανικά προϊόντα, που τονίζουν την ομορφιά μας, την εξυπνάδα μας, την καλοσύνη μας, την δικαιοσύνη μας, το ωραίο γούστο μας, θέλουμε ταξίδια αεροπορικά, ραδιενεργά εργοστάσια και πανίσχυρα οπλικά συστήματα, βόλτες στο φεγγάρι κλπ κλπ. Πράγματα που για να κατασκευαστούν πράγματι προκαλούν ρύπους και καταστροφές στο περιβάλλον. Όμως αν κάποιοι πάψουν να μας προδιαθέτουν για αυτά, οργανωμένα πχ με τα ΜΜΕ τους κλπ, τότε μέσα σε μια γενιά δεν θα τα αναζητά κανείς πλέον, πάνω στον πλανήτη γή, θα έχουν βγεί από τις συνήθειες μας, κάνοντας όλους μας, πλουσιότερους σε ελεύθερο χρόνο ζωής, σε υγεία κλπ και τον πλανήτη μας καλύτερο και για εμάς και για τον ίδιο. Όμως ενώ τέτοιες σκέψεις για απλές και αποτελεσματικές δράσεις υπέρ του Οικοσυστήματος είναι αδιανόητες, αδιάκοπα σκέπτονται μεθόδους για την προώθηση του καταναλωτισμού και παράλληλα τους στρατηγικούς περιορισμούς της παραγωγής των καταναλωτικών ειδών από τα χέρια των πολλών.
Ενώ λοιπόν μας λένε τα παραπάνω για πλημμύρες από την υπερθέρμανση του πλανήτη, τρέχουν και το αντίθετο σενάριο. Το μούσι δηλαδή, ότι το νερό στον πλανήτη λιγοστεύει! Παρουσιάζοντας παραπλανητικά το γεγονός, ότι σε πολλές περιοχές του τρίτου κόσμου λαοί εξαιτίας Δυτικών οικονομικών συμφερόντων που επενδύουν σε αυτές, έχουν μείνει στην λίθινη εποχή, και με τα μέσα αυτά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν σταθερή υδροδότηση. Δεν έχουν τα μέσα να κάνουν μια γεώτρηση ή δίκτυο μεταφοράς νερού. Και πάνω σε αυτό κινδυνολογούν κάποιοι οργανωμένα, περί εξαφάνισης του νερού, παρουσιάζοντας στα επιχειρήματα τους, τα θύματα της οικονομικής τους εκμετάλλευσης, που πεθαίνουν από την δίψα, ως απόδειξη ότι το νερό τελειώνει!. Και γι αυτό λέει οι πηγές του νερού πρέπει να περιέλθουν στα χέρια των λίγων ειδικών και εκλεκτών του κόσμου αυτού, που μόνο αυτοί κατέχουν την τέχνη και ξέρουν να προσέχουν τις πηγές και να τις διαχειριστούν κατά το δοκούν τους, πάντα για το καλό μας. Και έτσι νομοθετούν με σκοπό να δυσκολέψουν τους αγρότες στην συνέχιση της παραδοσιακής καλλιέργειας και να προωθήσουν μεταλλαγμένα φυτά που πχ αποβάλλουν λιγότερη υγρασία στο περιβάλλον. Υγρασία που όμως γίνεται σύννεφο και μετά βροχή και επιστρέφει πάλι στην γή φρέσκο και πεντακάθαρο νερό, ακόμα και αν τα φυτά είχαν ποτιστεί με βοθρόνερα (κύκλος του νερού).
Κοντολογίς δύο σενάρια με θέμα το νερό αντίθετα όμως μεταξύ τους, με επιβαλλόμενα σωστά και καλά, που μας κατατάσσουν όλους μας στους αμαρτωλούς και στους καταραμένους του κόσμου ετούτου και που η μόνη μας σωτηρία, είναι το σύγχρονο συγχωροχάρτι, που εκδίδουν οι εμπνευστές των σεναρίων αυτών στα δικά τους προϊόντα, τις μεθόδους και τις τακτικές παρασκευής τους. Και το συγχωροχάρτι σε αυτή την περίπτωση δεν είναι άλλο από την εναρμόνιση με τις νέες οδηγίες - παγκόσμιους νόμους, που αντί να μας προτρέπουν στον περιορισμό της κατανάλωσης, μας αποκλείουν από την βιομηχανική παραγωγή προϊόντων ή την διαχείριση του νερού, μετατρέποντας μας αποκλειστικά σε εξαρτημένους καταναλωτές και αναγκαστικά σε οικονομική φτώχια.
Κάπου λοιπόν νωρίτερα λέγαμε για τα ΜΜΕ, που μας επιβάλουν με πλύση εγκεφάλου τους επιστάτες μας, προβάλλοντας τους ως Δημοκρατικές κυβερνήσεις και πάνω σε αυτό, κάποιοι διατηρούν αμφιβολίες, δεν γίνεται λέει, να μας κάνουν τόσο εύκολα, να βλέπουμε την νύκτα και να λέμε ότι είναι μέρα, ή το μαύρο να το βλέπουμε άσπρο
για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής λοιπόν τι έχουμε να πούμε;. Δεν μας τις έχουν επιβάλλει εκ του μη όντος;
Και όμως, πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ένα γεγονός που παραβλέπουν, όλοι αυτοί που περιμένουν ότι λιώνοντας τα παγόβουνα στους πόλους, από την αύξηση της θερμοκρασίας, θα ανέβει η στάθμη των θαλασσών;. Βέβαια αν ποτέ λιώσουν τα παγόβουνα που είναι μέσα στην θάλασσα, τότε παραβλέπουν το γεγονός, ότι οι πάγοι στους πόλους της γής είναι νερό, που παγώνοντας διαστέλλεται, άρα παραβλέπουν ότι αν ποτέ, λιώσουν όλοι οι πάγοι και τα παγόβουνα που επιπλέουν στις θάλασσες των πόλων της γής και γίνουν νερό τότε θα μικρύνει ο υδάτινος όγκος τους, σε τέτοιο σημείο που ίσως και να κατεβεί η στάθμη του νερού στις θάλασσες. Παραβλέπουν ότι τώρα ο πάγος έχει περισσότερο όγκο από ότι πριν που ήταν νερό; και γι αυτό άλλωστε το κάθε παγόβουνο επιπλέει.
Δεν νομίζουμε προκειμένου να υποψιαστούμε, ότι κάπου υπάρχει λάκκος στην φάβα, να χρειαστεί να βάλουμε στην κατάψυξη του ψυγείου μας ένα πλαστικό μπουκάλι, όχι γυάλινο γιατί σπάει με επικίνδυνο τρόπο, αλλά ένα πλαστικό μπουκάλι, με νερό της βρύσης ή θάλασσα, όχι εντελώς γεμάτο αλλά κατά 9/10 και μετά μερικές ώρες αφού παγώσει θα δούμε ότι σχεδόν έχει γεμίσει ολόκληρο το μπουκάλι με πάγο. Δηλαδή θα έχει αυξηθεί ο όγκος του νερού, ενώ όταν λιώσει ο πάγος, ο όγκος του νερού πάλι θα λιγοστέψει. Πώς λοιπόν κάποιοι μας πείθουν ότι λιώνοντας οι επιπλέοντες πάγοι στους πόλους της Γής θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας πλημμυρίζοντας τις ακτές; Πράγμα που αν μπορούσε να γίνει, τότε θα είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της παρουσίας του νερού στην υπόλοιπη γή και όχι βέβαια την έλλειψη του, που τώρα με το άλλο σενάριο πάλι σχετικά με το νερό, προφητεύουν.
Μιας που καταπιαστήκαμε με τους παγωμένους όγκους του νερού που επιπλέουν στους πόλους, που όταν ή αν ποτέ λιώσουν, όπως είπαμε, θα έχουν μικρότερο όγκο και λιγότερο εκτόπισμα, οπότε οι όγκοι πάγου που είναι υπεράνω της θάλασσας, οι κορυφές δηλαδή των παγόβουνων μαζί με τα παγόβουνα, λιώνοντας θα φέρουν την ίδια ισορροπία στην στάθμη της θάλασσας που υπάρχει αυτή την στιγμή. Απομένει λοιπόν να εξετάσουμε τι θα γίνει αν λιώσουν πιά μαζί και οι πάγοι από τις μεγάλες χιονισμένες εκτάσεις γής και τις βουνοκορφές των μεγάλων βουνών που δεν λιώνουν ποτέ εντελώς. Και αν αυτές οι μεγάλες χιονισμένες εκτάσεις και οι χιονισμένες βουνοκορφές είναι τόσες πολλές και τόσο μεγάλες ώστε να πλημμυρίσουν καταστροφικά την γή, αυξάνοντας έτσι την επιφάνεια των υδάτων, σε βάρος της επιφάνειας της στεριάς, πάνω στον πλανήτη.
Αν λοιπόν πάνε να συμβούν όλα αυτά, λόγω της υποτιθέμενης εκτός ορίων αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη εξ αιτίας των γνωστών αμαρτιών μας, αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα αυτόματα και την αύξηση της εξάτμισης του νερού από την επιφάνεια της γής. Καθώς σε κάθε περίπτωση η επιπλέον ζέστη η προερχόμενη από τον ήλιο σε συνδυασμό με το φαινόμενο τού θερμοκηπίου και η επιπλέον επιφάνεια των υδάτων θα προκαλέσει ανάλογα μεγάλη εξάτμιση νερού
έχοντας έτσι η επιπλόν εξάτμιση ως αποτέλεσμα, αφενός την απορρόφηση και εξουδετέρωση μέρους της παραπάνω θερμότητας, για τις ανάγκες της εξάτμισης του νερού, και αφετέρου στην συνέχεια, την μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας στην επιφάνεια της γής, λόγω των περισσότερων νεφών και της αυξημένης υγρασίας, που θα προκύψουν από την αύξηση της θερμοκρασίας και της εξάτμισης του νερού. ρα θα ακολουθήσει πτώση της θερμοκρασίας λόγω μειωμένης ηλιακής ακτινοβολίας, άρα επαναφορά του ψύχους των παγετών κλπ κλπ.
Ο πλανήτης Γή ωωω του διαβόλου, ή ακόμη ορθότερα μπορούμε να πούμε, ότι ο πλανήτης Γή από μηχανής Θεού, έχει προδιαγραφές ισορροπίας, ή αλλιώς αυτόματη ρύθμιση απολαβής και εξισορρόπησης, τού κάθε παράγοντα, που έχει σημασία στο οικοσύστημα της
Που είναι λοιπόν οι σωτήρες μας από την κλιματική αλλαγή;. Αφού όλα αυτά θα γίνουν μόνο αν ποτέ συμβεί αύξηση της θερμοκρασίας, είτε από ανθρώπινες δραστηριότητες, που μερικές από αυτές, και μάλιστα οι πλέον ενεργοβόρες δεν μνημονεύονται στην κλιματική αλλαγή, όπως οι πυρηνικές και άλλες σχετικές εκρήξεις πχ βομβών, οι εκτοξεύσεις των διαστημοπλοίων, οι άσκοπες πτήσεις των αεροπλάνων όπως αυτών που μεταφέρουν αδιάκοπα τουρίστες κλπ. Όμως δεν μνημονεύονται οι γνωστές δραστηριότητες της Φύσης που συμβαίνουν χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια, όπως από τα καυσαέρια την στάχτη και άλλες δράσεις των ηφαιστείων, των σεισμών, κεραυνών και πυρκαγιών, την αναπνοή των δασών και των θαλασσών, αστάθεια ηλιακής ακτινοβολίας, κοσμικής ενέργειας κλπ καταστάσεις που βέβαια η ισχύς της δράση τους είναι πολλάκις πολλαπλάσια από την ανθρώπινη. Όπως είναι πολλαπλάσιο από αυτό των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, το διοξείδιο του άνθρακα, που απελευθερώνουν ή και εγκλωβίζουν οι ωκεανοί, δραστηριότητες ασύγκριτα μεγαλύτερες από αυτή της όποιας ανθρώπινης αντιοικολογικής δράσης και ασφαλώς απαράδεκτης και καταδικαστέας σε κάθε περίπτωση.
Βέβαια όπου κάποτε ήταν δάσος και τώρα είναι τσιμεντούπολη, ή βιομηχανική περιοχή, ασφαλώς συγκρίνοντας το παρελθόν με το τώρα αναγκαστικά θα παρατηρήσουμε μεγάλες διαφορές στο τοπικό κλίμα, και έτσι έχουμε την μαρτυρία ανοήτων, ότι όταν πχ προπολεμικά εγκαταστάθηκαν στην Αγία Παρασκευή της Αθήνας, που τότε η περιοχή ήταν δάσος, με ένα σπίτι ανά πέντε ή δέκα στρέμματα φυσικού χώρου, κοιμόντουσαν τις νύκτες του καλοκαιριού μέσα στην υγρή βλάστηση με κουβέρτες, ενώ τώρα που έγιναν όλα τσιμέντο και άσφαλτος, έπαψε η υγρασία οπότε κάνει ζέστη και έτσι χρειάζονται κλιματιστικό να τους δροσίζει ακόμα και την νύκτα, και έτσι αυτοί οι ανόητοι βολεύονται να νομίζουν ότι φταίει η κλιματική αλλαγή, και όχι η συμμετοχή τους στην οικοπεδοποίηση του παρακείμενου δάσους, εκεί λοιπόν συνέβη κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει, κάθε φορά όταν στο σπίτι μας ανοίξουμε τον κλιματισμό ή τα παράθυρα, τότε έχουμε απότομη μεταβολή σε ζέστη ή κρύο, έχουμε δηλαδή αλλαγή του κλίματος, αλλά σε περιορισμένο όμως και ελεγχόμενο χώρο και για όσο χρόνο επεμβαίνουμε με τις επιλογές μας αυτές.
Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζουμε να μην γίνουν προσπάθειες να μειωθεί ή και να εκμηδενιστεί η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, είτε του ευρύτερου είτε του άμεσου, που είναι το ίδιο το σώμα μας. Αν μάλιστα κατορθώσουμε από μόνοι μας, να σεβαστούμε τους εαυτούς μας σε θέματα καταναλωτικά και αρχίσουμε να αναζητούμε και να επιδιώκουμε για εμάς μέσα από τις καθημερινές επιλογές μας, μόνο το ωφέλιμο και να απορρίπτουμε το ανώφελο όσο ευχάριστο και αν μας εμφανίζεται, τότε αυτόματα θα λυθούν και όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα που εμείς προκαλούμε τώρα με αυτόν τον σε πολλά πράγματα ανώφελο και βλαβερό τρόπο ζωής, που έχουμε υιοθετήσει.
Αναντίρρητα λοιπόν, να γίνουν προσπάθειες καλυτέρευσης των συνθηκών ζωής μας, όχι όμως με τέτοιο δήθεν τρόπο, που να αποσκοπεί στο παγκόσμιο μονοπώλιο και έλεγχο της βιομηχανικής παραγωγής, παράλληλα με το μονοπώλιο του δικαιώματος της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος από τους λίγους και εκλεκτούς! που έτσι γίνονται περισσότερο ισχυροί, και εδραιώνονται μόνιμα ως παράγοντες του πλανήτη γη. Και αυτά συμβαίνουν, γιατί άκριτα δεχόμαστε όσα αυτοί οι λίγοι και εκλεκτοί με ψεύδη προωθούν. Και ανέξοδα επενδύουν πάνω στην έλλειψη από πλευράς μας, της όποιας κριτικής διάθεσης, επιβάλλοντας μας τους όρους και τις συνθήκες που τους συμφέρουν, και όλα αυτά με την χρήση των ΜΜΕ που έχουν συμπτωματικά, σχεδόν μονοπωλιακά στα χέρια των. Και εμείς υπομονετικά περιμένουμε το αδύνατον, δηλαδή η επόμενη κάθε φορά δημοκρατική κυβέρνηση να μας σώσει από την οικονομική κρίση με νόμους εναρμονισμένους με την πονηρή κλιματική αλλαγή, την παγκοσμιοποίηση και την αποκρατικοποίηση, αποκλείοντας μας από την παραγωγή των προϊόντων που μας έχουν εθίσει να καταναλώνουμε.
Η λύση λοιπόν τέτοιων προβλημάτων όπως αυτά που ονομάζουμε περιβαλλοντικά, ευρίσκεται στην αλλαγή του τρόπου της ζωής όλων μας, με κριτήριο τον αυτοσεβασμό μας, ώστε να προκύψει η μείωση της κάθε βλαβερής χρήσης ή κατανάλωσης προϊόντων, και όχι να αναζητείται λύση, μέσω του περιορισμού στην παραγωγή των προϊόντων από τα χέρια των πολλών, και το μονοπώλιο τους από τα χέρια των λίγων. Όταν μάλιστα τα προϊόντα αυτά τις περισσότερες φορές απευθύνονται στην εξυπηρέτηση των σκοπών του γνωστού σε όλους μας ανούσιου και βλαβερού καταναλωτισμού.
Τώρα για το θέμα του νερού, αν άλλοι λόγοι πχ βιομηχανικής εκμετάλλευσης του, ή διάσπασης του και μετατροπής του σε ενέργεια (οξυγόνο και υδρογόνο), ή εξαγωγής του στο διάστημα, με διαστημόπλοια, και άλλα απίθανα φανταστικά ή μή σχέδια, επιφέρουν, ή σκοπεύουν να επιφέρουν, μείωση του νερού στον πλανήτη, ή αν με τον έλεγχο του νερού, θέλουν κάποιοι να ελέγξουν και τις ζωές των ανθρώπων, και αυτοί οι λόγοι κρατούνται μυστικοί, ή αν υπάρχουν και άλλα παρόμοια συνωμοτικά ή επιστημονικής φαντασίας σενάρια ή βλέψεις, πράγματα που δεν μπορούμε να τα αποκλείσουμε, έχουμε όμως την μόνη και πραγματικά απόλυτη λύση τέτοιων προβλημάτων, αρκεί να το θελήσουμε. Και η λύση τέτοιων προβλημάτων ευρίσκεται στην χρήση της κατάλληλης Ηθικής. Της Κοινωνικής Ηθικής μέσα στα πλαίσια ενός Πολιτισμού, και όχι μέσα από την λογική της οικονομικής εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων ή φαινομένων ή των ιδιοτήτων της ύλης, από τους λίγους τους ειδικούς και τους εκλεκτούς, που εμείς όχι μόνο με την αδιαφορία μας και τις καταναλωτικές μας συμπεριφορές τους επιτρέπουμε να κάνουν τα όσα κάνουν, αλλά τους στέλνουμε και τους καλλίτερους νέους των πανεπιστημίων μας να τους προσφέρουν βοήθεια στην μονοπωλιακή εκμετάλλευση της γνώσης με κάθε ανήθικο τρόπο και μάλιστα σε βάρος μας |
